Hani ailenizle zorla piknige gidersiniz ya. işte öyle,

boştan hissediyorum. ve birkaç gün daha böyle hissederek hayatıma kaldığım yerden devam edebilirim. mesela düşünün, çatalı zeytine batırıyorsunuz ama o yeşil zeytin malca zıplayıp yere düşüyor. yani bahsetmek istediğim tam da bu anın duygusu. bu güzel havalar bende böyle bir etki bırakıyor işte. oysa mart kötü başlamıştı. üşümüştük, kalınlı ceketler giyip dershaneye gitmiştim bundan çokaz gün önce. niye şimdi güneşli ki. niye yani. çokgüzellan. insafsızlık. şu sınav günü gelse geçse, ben daha normal cümleler kursam. ne hoş olur dimi. itirafınız olsun. cümleler bile değişti baksanıza. normal şartlar altında gereksiz ‘ben’ zamirini kullanmazdım bir kere. bunu bi ayırın şöyle.

sekiz aydır yapmadığımı şimdi yapıp,  gidip biraz çalışayım diyorum. vicdan meselesi.