15 Ekim 2010 Cuma

Yokuşları dik bu şehrin. Ne daha önce gördüklerime benziyor çehren ne de gülüşün bir sonbahar akşamından çok uzak. Ilık bir kış gecesi gibi halin, içime sızan ise, kar taneleri.. Avucuma alıyorum, uzaktan bir insan gülüyor. Ve ayak sesleri.. Sokağın başında bir hayalet yürüyor süzülürcesine. Hayalet diyorum yıllar öncesinde braktı hatıralarını. Avucumdaki kar tanelerine kayıyor bakışlarım, göremiyorum. Kaynar sular dökülüyor başımdan ve avuçlarımdan..

4 yorum:

  1. Üslubunu çok beğendim Ancelik.

    YanıtlaSil
  2. Çok teşekkür ederim. Beğenmene sevindim (:

    YanıtlaSil
  3. bu yazın ne güzel. imgesel, simgesel. insan yaşadıklarını soyutlayınca daha etkili oluyor. :)

    YanıtlaSil
  4. Kesinlikle, soyutlamak anlatmanın en güzel biçimi. (: Teşekkür ederim fazla fazla.

    YanıtlaSil