19 Mayıs 2011 Perşembe


Daha küçükken terk edilmiştik. Henüz ağaçtan meyveleri toplayamadan sonbaharın sonuna yetiştik. sonbahar bitimi yine sonbahar. ‘hayat tekrarlanan sayılan kadar adildir.’ kimse sorgulamadı bunu ve sonra. bir masa ve bir bardak kadar yalnız bırakıldık.

boşluklar vardı. bir insandan diğerine.   
uzanmak istesek yetişemiyorduk. oysa atılan her adım farklı güne açılıyordu. 
Bob Dylan sesi gibi bulutsu.  
Ama işte.
bir hayat vardı ve bizi aşağı sallıyordu.

2 yorum:

  1. Bazı insanlar için her mevsim sonbahar, her dem kurumuş sarı yapraklar yahut hafif ürpertici bir yel gibidir hayattan aldığı tat.
    Romantizmin kalbinin attığı, nefes aldıgı mevsim güz, o mevsimin ikliminde yaşadıgı coğrafya ise anavatanıdır. Bazı insanlar her dem romantizmle yaşar.
    O masa, o bardak hatta bir ova kadar yalnız olsa da...

    YanıtlaSil