Ve şimdiii.

biraz eğlenelim diye tüm bunlar. 

yani düşünsenize. bulut varsa eğer, yağmur da var demek. 

şu an yaldır yaldır yağmur yağmasından değil. 

aslında hayat bizim sandığımızdan daha güneşli olabilir. bunları o leziz kitaplardan duymuyorum, böyle olmasını istediğim için şu kenara yazıyorum ki arada gelip okuyalım. eöh diyelim. 

ve şey. ben dün gece rüyamda şarkı gördüm. bildiğin şarkı gördüm. Rua adında bir gruptu. dinlemiştim biliyorum. ve tüm gece rüyamda o şarkıyı gördüm. hani düşününce biraz delilik var gibi duruyor ama ben bu söylediklerimde ciddiyim gençler.

yetmişlik. Bob Dylan.

‘şiiri prize takmış kişi.’ 

doğru söylemişler.

hayatında biraz mavilik var. yani küçükken bir palete düşmemişse eğer tanrı ona şanslı davranmış. bir de gidip mükemmel olmuş. bilmiyorum, tüm bu iyi şeylerin Bob Dylan’da toplanmasının bir nedeni olmalı. var da.

o değil de, hiç olmayıp herşeyi mahvettiğini düşünsenize.

hayat fon müziği olmayan kısa metrajlı filmlere dönerdi.

yani. bugün 70 yaşına girmiş bir efsane olmak birazda.

her insanın yaşamında dönüm noktaları vardı, işte size bundan bahsediyorum.

nırınınırınım.

Daha küçükken terk edilmiştik. Henüz ağaçtan meyveleri toplayamadan sonbaharın sonuna yetiştik. sonbahar bitimi yine sonbahar. ‘hayat tekrarlanan sayılan kadar adildir.’ kimse sorgulamadı bunu ve sonra. bir masa ve bir bardak kadar yalnız bırakıldık.

boşluklar vardı. bir insandan diğerine.   

uzanmak istesek yetişemiyorduk. oysa atılan her adım farklı güne açılıyordu. 

Bob Dylan sesi gibi bulutsu.  

Ama işte.

bir hayat vardı ve bizi aşağı sallıyordu.