Her sabah uyanıyorum. Parmaklarıma bakıyorum. Mavilikler var, dipleri hafif orantısız. iyi sürememişim, beceremem zaten öyle çok fazla. Derin bir nefes aldıktan sonra 'bugün de varım' diyorum, bugün de.Tam beklemediğiniz anda, öylesine ya da kimsesiz birşey gerçekleşir. İstemezsiniz ama yaşamak zorunda kalırsınız. Belki küçük bir kuzgun kanadını size çırpar, sızlanırsınız. Uyumak istersiniz ama hayır, gün başlamıştır. Uzak yıldızlar, evreninden size sevimli sözler bırakırken, gülümsedikten sonra maskenizi takar pembe vitrinli mağzanın sağından işinize gücünüze bakarsınız.
İşte öyle günlerden biri.